Virtuele munten, reële risico’s. De enige garantie in crypto is het risico.

Traditionele economen wanhoop nabij om inflatie te verhullen

Dat onze traditionele Keynesiaanse economen amper het niveau van een parodie overstijgen weten we al langer. De inflatie van de afgelopen 2 jaar drijft velen onder hen nu tot het randje van de waanzin, zo lijkt het wel.

Tenzij je de afgelopen twee jaar onder een steen leefde weet je dat zowat overal ter wereld iedereen het flink te verduren krijgt met een stevige opstoot van aanhoudende inflatie. Voor vele centrale banken is het dan ook alle hens aan dek om het inflatie monster opnieuw in te tomen maar veel succes wisten ze tot op heden niet te boeken. Van de piek van boven de 10% inflatie in oktober van vorig jaar zijn we teruggezakt naar een 3 a 4% vandaag. Het is duidelijk dat we helemaal nog niet terug tot op een ietwat aanvaardbaar niveau zitten zoals voor Covid-19 (toen schommelde de inflatie rond de 2%). Bovendien is de kans reëel dat we binnenkort een tweede intense inflatiegolf tegemoet gaan. De hoge cijfers betekenen onder andere dat vele gezinnen uit de lagere middenklasse steeds vaker in armoede belanden. 

Toch kunnen onze traditionele economen het niet nalaten om de zaken tot in het absurde te minimaliseren. Zo liet de bekendste econoom ter wereld, Paul Krugman, in een fel betwiste Tweet vorige vrijdag het volgende optekenen:

“Als je inflatie berekent zonder rekening te houden met onderdak, voeding en energie, dan vallen we terug naar 2%. Weer maar eens een duidelijk bewijs dat inflatie grotendeels verslagen is.”

De vermaarde econoom is duidelijk alle zin voor realiteit kwijt. Als je alle belangrijke levensbehoeften uit je berekeningen weglaat kan je uiteraard elk inflatiecijfer dat je maar wenst uit je hoed toveren. De achteloze tweet laat ook vooral zien dat deze academici helemaal verdwaald zijn in hun ivoren torens en niet de minste voeling hebben met de immense ravage die het economische beleid van de laatste jaren heeft aangericht.

Krugman, die in 2008 de nobelprijs voor economie won, is ook bekend voor zijn boude stelling uit 1998 waarin hij beweerde dat het internet een onbeduidende technologie is die amper de impact van het faxtoestel zal overstijgen.