Sinds de financiële crisis van 2008 zijn centrale banken zoals die van de UK terug volop goud aan het inslaan, iets dat ze niet deden tussen 1971-2008. Het wordt echter wel bijzonder hard gespeeld en zwakke natie-staten zijn niet veel meer dan een kleine pion in deze geostrategische schaakspelletjes.
De Bank of England houdt zo een 5.000 ton aan buitenlands goud in bewaring in zijn kluizen en dit leidt tot de meest schizofrene situaties. Zo probeert Nicolás Maduro (President van Venezuela) al sinds het einde van 2018 vergeefs het Venezolaanse goud (een kleine 31 ton) te repatriëren, hierbij stoot hij keer op keer op een njet van de Bank of England.
Om de zaken nog complexer te maken bestaat er ondertussen ook een alternatieve president van Venezuela; Juan Guaidó, die door bijna 50 landen als officieel wordt erkend. Er is wel een groot verschil tussen de twee. Zo heeft Maduro in de praktijk alle controle in handen en regeert hij het Zuid-Amerikaanse land nog steeds met ijzeren vuist vanuit het presidentieel paleis. Europa trok dan ook eerder dit jaar zijn erkenning voor Juan Guaidó terug in.
Toch besliste de UK supreme court vorige week na een zoveelste juridische veldslag dat het goud aan Juan Guaidó toekomt. Hiermee is de 1,95 miljard dollar Venezolaans goud dus niet veel meer geworden dan een politiek steekspel tussen verschillende strekkingen.
De beslissing van de UK supreme court zet op deze manier wel een heel gevaarlijk precedent. Het kan klaarblijkelijk het goud van andere naties, als het in bewaring wordt gehouden in de kluizen van de Bank of England, achteloos confisqueren. De enige vereiste hiervoor is een nieuw staatshoofd aanwijzen en het goud hieraan uitbetalen. Landen die op slechte voet staan met de UK kunnen dus maar beter eens diep nadenken. Not your keys, not your coins!
